ဂလိုဘယ္: ခ်င္းမိုင္ေန ့စြဲမ်ားကိုဘာသာျပန္ျခင္း

ခ်င္းမိုင္ဆိုတာၾကားဖူးပါသည္ ဇင္းမယ္ဆိုတာၾကားဖူးပ ါသည္။ သို႔ေသာ္ ဂလိုဘယ္မေရာက္ဖူး။ အခုေတာ့ စိုင္ေကာ္လို ခ်ံဳေပၚေရာက္ မဟုတ္ပါ ကံေကာ္လို ခ်င္းမိုင္ေရာက္လို ့ ဆိုရေပလိမ့္မည္။ ဂလိုဘယ္၏ ျပည္ပခရီးက ပထမဆံုးအႀကိမ္မို ့ လည္လည္၀ယ္၀ယ္မ႐ွိလွပါ။ သို ့ေသာ္အသစ္ေဆာက္ထားသည့္ ႏိုင္ငံတကာေလဆိပ္သစ္ႀကီးကို ခပ္တည္တည္သာ ၀င္ခဲ့သည္။

အတားအဆီးမ်ားကို ျဖတ္ေက်ာ္ၿပီးသကာလ သီးသန္႔ေဆးလိပ္ေသာက္ခန္းထဲ၀င္ကာ စီးကရက္ထိုင္ ဖြာရင္း ခမ္းနားလွတဲ့ေလဆိပ္သစ္ႀကီးကိုသာ ပီတိျဖစ္ရင္းေလယာဥ္ေစာင့္ေနခဲ့ပါေတာတယ္။ ထိုစဥ္ ေဆးလိပ္ေသာက္ ခန္းထဲ့၀င္လာသူက ရာမ ေၾသာ္မွားလို ့ ဒႆဂီရိ သခ်ာေအာင္ေျပာရရင္ လကၤာဒီပခ်စ္သူ၊ အ႐ပ္႐ွည္ရွည္ ဆံပင္ဂုတ္ ေထာက္ႏွင့္ အသားခပ္လတ္လတ္ မ်က္မွန္နဲ ့ သူမွသူအစစ္ပါပဲ၊ မလြဲပါဘူး။ ဂလိုဘယ္သြားႏႈတ္ဆက္မိပါသည္

“ဆရာ ကၽႊန္ေတာ္ဂလိုဘယ္ပါ၊ ဆရာက ဆရာခ်စ္ဦးညိဳနဲ ့တူတယ္”။

ဆရာက “ဟုတ္ပါတယ္။ ကၽႊန္ေတာ္ ခ်စ္ဦးညိဳပါ”ဟု ၿပံဳးၿပီးေတာ့ႏႈတ္ဆက္ပါတယ္။

“ကၽြန္ေတာ္က ဆရာ့စာဖတ္ပရိသတ္တစ္ေယာက္ပါ။ ဆရာနဲ႔တူလို႔ လာႏႈတ္ဆက္တာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ ခ်င္းမိုင္မွာ ေက်ာင္းသြားတက္မလို႕ဆရာ။ တိုက္႐ိုက္ေလေၾကာင္းလိုင္းမ႐ွိတာနဲ႕ ဘန္ေကာက္ကေန တဆင့္ကားစီးၿပီး သြားရမွာ။”

ဆရာက “ဒါဆို ကိုယ္နဲ႔ တူတာေပါ့။ ဆရာတို႔က ရသစာေပေရးတဲ့လူေတြခ်ည္းပဲ ေရြးဖိတ္တဲ့ ေတာင္ကို႐ီး ယားက ရသစာေပဆိုင္ရာ ဖိုရမ္တစ္ခုသြားတက္မလို႔။ ဆရာရယ္ ဆရာမျမေႏွာင္းညိဳရယ္ ေနာက္ၿပီး ဆရာမ(နာမည္ ေမ့ေနပါသည္)ရယ္သံုးေယာက္ပါမယ္။ ဆရာမေတြက အျပင္မွာ ေစာင့္ေနၾကတယ္။ ေမာင္ရင္နဲ႔ ေလယာဥ္ တစ္စီးတည္းပဲ။ ေလယာဥ္ခ်ိန္လည္းနီးေနၿပီ ကၽႊန္ေတာ္တို႔အျပင္ထြက္ၾကရေအာင္”ဟု ဆရာက ဦးေဆာင္ေခၚပါသည္။

အျပင္ေရာက္ေတာ့ ဆရာမေတြနဲ ့မိတ္ဆက္ေပးပါသည္။ ဂလိုဘယ္ကလည္း အတူ ေက်ာင္းသြားတက္မယ့္ မိတ္ေဆြေကာင္မေလးကိုပါ ဆရာ၊ ဆရာမေတြနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးပါသည္။ ေမာင္ရင္တို႔ ဘာမ်ား စားၿပီးၿပီလဲလို႔ ဆရာကေမးပါသည္ အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ ဂလိုဘယ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္စလံုး ဘာဆိုဘာမွမစားရေသးေၾကင္း အမွန္အတိုင္းပဲေျဖလိုက္ပါသည္။

‘‘ဟာ...ဒါဆိုအေတာ္ပဲ ကၽြန္ေတာ္တိုဆီမွာအိမ္ကထည့္ေပးလိုက္တဲ့ ဟမ္ဘာဂါေတြ ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စားၿပီးသြားၿပီ ခင္ဗ်ားတို႔ စားၾကေခ်”လုိ႔ ဆရာက ေဖာ္ေရြစြာ ထုတ္ေကၽြးပါေတာ့တယ္။ ေအာ္...ဒါ ျမန္မာ့ ေစတနာ ျမန္မာ့လႈမႈေရး။ မုန္႔စားရလို ့ဂလုိဘယ္ေျပာေနတာမဟုတ္။ အျပင္ေရာက္ေလေလ ျမန္မာေတြ ဘယ္ေလာက္ စည္းလံုးတယ္ဆိုတာ ေလဆိပ္ကတည္းက သက္ေသျပလိုက္ၿပီ မလုပ္ပါေလာမိတ္ေဆြ..(ဆက္ပါဦးမည္)